ترویج فرهنگ بهینه مصرف آب مقوله ای که دیگر در فرمول قدیمی آن نمی گنجد ،به عبارتی آنقدر بحث جدی شده که باید از روشهای نصیحت وتذکر و خواهش گذشت ، چراکه می دانیم که باد خواهد وزید ، خورشید خواهد تابید ، اما آب ........،
پس ، باید طرحی نو در انداخت .
وقت آن رسیده که کمی جدیتر باشیم ، چرا که پیش بینی و چشم انداز آینده آب ، دیگر با ما سر شوخی ندارد ،
براساس پیش بینی های معتبر، ایران در طی مدت ده سال آینده ، از یک کشور نیمه خشک به خشک تبدیل خواهد شد ، و بحران بی آبی و کم آبی یک مسئله جدی برای مردم و مسئولین خواهد شد و در واقع تغییر اقلیم در این سرزمین رقم خواهد خورد ، این مسئله برای ما و سرزمین ما که از چندین سال قبل بحران خشکسالی گریبان گیر ما شده و آنرا به خوبی درک کرده ایم ، جدی تر و در خور توجه بیشتری است . حرف و حدیث در این خصوص و علت بروز این پدیده شوم ، زیاد است ، شاید ، غفلت مسئولین واشتباهات گذشته ، شاید فرهنگ غلط مصرف ،شاید تصور و توهم درباره منابع بی پایان آبی و سردرگمی و بی برنامگی اکنون
اگر دیر نشده باشد ، اکنون وقتش رسیده که یاد بگیریم ، چگونه مصرف کنیم ، چگونه بیاندیشیم ، چگونه برنامه ریزی کنیم و چگونه با خشکسالی زندگی کنیم.
در برخورد و رویارویی با این مشکل حاد و در جستجوی راه حل ، شهروند مسئول است و مسئول مسئولتر، در شروع بحث ذکر مطلب و مثال ذیل بی ارتباط با مبحث ما نیست :
منافع آنی ،منافع آتی:
در یک همه پرسی که روز یکشنبه 18 می سال جاری در کشور سوئیس برگزار شد افزایش حداقل دستمزدها تا سطح 4000 فرانک سوئیس (حدود 4500 دلار آمریکا ) به رای عمومی گذاشته شد ، بروز مشکلات مالی کنونی و فشار اقتصادی بر مردم احتمال رای آوردن این قانون را دوچندان می کرد ، اما پس از رای گیری ، رای دهندگان با 76 درصد مخالفت خود را با افزایش حداقل دستمزد ها به ساعتی 25 دلار را اعلام کردند و قانون مذکور تصویب نشد ، دلیل این مخالفت نیز هشداری بود که از سوی جامعه شناسان و اقتصاددانان سوئیسی به مردم در خصوص احتمال افزایش گرانی و بیکاری بدلیل ، سرازیر شدن مهاجران در پی این افزایش حقوق، داده بودند ، این رخداد یعنی چشم پوشی از منافع آنی و توجه به منافع آتی .
حال این مقوله و این فرهنگ را تعمیم بدهید به فرهنگ مصرف آب ، یعنی توجه به فرهنگ مصرف بهینه بدلیل، ارجح بودن منافع آینده ، پس اگر هر شهروند خود را در قبال روشهای صحیح مصرف مسئول نداند و از کنار این مهم بی توجه بگذرد ، چه عواقب تلخی می تواند آینده ما را تهدید کند و حتی حیات ما را به خطر اندازد ، بهر حال این مردم و مصرف کنندگان آب هستند که باید دست به این انتخاب بزنند ، منافع آتی و مصرف بهینه آب یا منافع آنی و هدر دادن آب
نقش شهروندی :
با ذکر مثال فوق راحتتر می توان به این مقوله پرداخت که فرهنگ مصرف در گرو احیای نقش تک تک شهروندان در استقرار آن است ، چرا که افراد در جامعه و در جمع جامعه پذیر می شوند و فرهنگ درست در صورت نهادینه شدن می تواند به سرعت جایگاه خود را پیدا کند چرا که منطبق بر ارزش و اصالت است ، پس وقوف به نقش و تبیین جایگاه مهم و خطیر شهروند ی د ر راستای احیای فرهنگ بهینه مصرف ، اولین گام است که به آن نیز خواهیم پرداخت ، چرا که اگر از خود بپرسیم که من شهروند در این سرزمین کویری ،چند لیتر از این آب پاک را بی هدف و بدون برنامه به آب آلوده و غیر قابل مصرف تبدیل و در واقع از کیسه آیندگان هزینه می کنیم ، بدون شک شرمنده خود و آیندگان خواهیم شد . پس باید باورمان شود که فراوانی آب یک توهم است .
نقش مسئولین :
هنگامی که مسئولین درک درست و واقع بینانه ای از بحران خشکسالی داشته باشند ، آنرا به عنوان دغدغه اصلی خود می پذیرند و برای آن برنامه ریزی خواهند کرد ، که بواقع تاکنون اینگونه نبوده است ، همانگونه که در مطالب بالا اشاره شد ، این مسئولین هستند که می بایست در راستای احیای فرهنگ بهینه مصرف آب آموزش و آگاهی های لازم را به مردم و مصرف کنندگان بدهند ، چرا که مقوله ای با عنوان مصرف بهینه آب ، یک مهارت است در گرو آموزش ، که باید برای آن برنامه ریزی شود
لزوم احیای تمدن کاریزی
اصولا کاریز یا قنات (شو پی خودمون) ، نام آشنا و مآنوسی برای مردم خطه کویری انابد است ، نام کاریز ، عبارتیست که سعی می کند ، ما را به عمق تاریخی ببرد که مردمانش حکایتی از فرهنگ ایثار و آینده نگری را برای ما به میراث گذاشته اند ، مردمانی که دغدغه ای از منافع آتی داشته اند و از منافع آنی خود چشم پوشیده اند ، مردمانی که آنقدر برای آب احترام ، تقدس و ارزش قائل بودند که آنرا مانند گهری نایاب در حجاب زمین نگهداری می کردند ، آب انبار ها و قنوات مصداق این موضوع است .
آن وقت ، ما با این میراث کهن و با ارزش چه کرده ایم ،آیا در عصر تکنولوژی و مدرنیته ، به آرمان این انسانهای پاک ، جامه عمل پوشیده ایم ، دلم می گیرد از بیان این مطلب ، بی انصافی است ، گذشتگان در سال ها قبل با تکنولوژی مدرن آب را در کویر به سطح زمین آوردند و ما در این مرحله از زمان آنرا با تکنولوژی هزاران سال قبل مصرف می کنیم و به عبارتی آنرا هدر می دهیم
وقت آن رسیده که کمی جدیتر باشیم ، چرا که پیش بینی و چشم انداز آینده آب ، دیگر با ما سر شوخی ندارد ،
براساس پیش بینی های معتبر، ایران در طی مدت ده سال آینده ، از یک کشور نیمه خشک به خشک تبدیل خواهد شد ، و بحران بی آبی و کم آبی یک مسئله جدی برای مردم و مسئولین خواهد شد و در واقع تغییر اقلیم در این سرزمین رقم خواهد خورد ، این مسئله برای ما و سرزمین ما که از چندین سال قبل بحران خشکسالی گریبان گیر ما شده و آنرا به خوبی درک کرده ایم ، جدی تر و در خور توجه بیشتری است . حرف و حدیث در این خصوص و علت بروز این پدیده شوم ، زیاد است ، شاید ، غفلت مسئولین واشتباهات گذشته ، شاید فرهنگ غلط مصرف ،شاید تصور و توهم درباره منابع بی پایان آبی و سردرگمی و بی برنامگی اکنون
اگر دیر نشده باشد ، اکنون وقتش رسیده که یاد بگیریم ، چگونه مصرف کنیم ، چگونه بیاندیشیم ، چگونه برنامه ریزی کنیم و چگونه با خشکسالی زندگی کنیم.
در برخورد و رویارویی با این مشکل حاد و در جستجوی راه حل ، شهروند مسئول است و مسئول مسئولتر، در شروع بحث ذکر مطلب و مثال ذیل بی ارتباط با مبحث ما نیست :
منافع آنی ،منافع آتی:
در یک همه پرسی که روز یکشنبه 18 می سال جاری در کشور سوئیس برگزار شد افزایش حداقل دستمزدها تا سطح 4000 فرانک سوئیس (حدود 4500 دلار آمریکا ) به رای عمومی گذاشته شد ، بروز مشکلات مالی کنونی و فشار اقتصادی بر مردم احتمال رای آوردن این قانون را دوچندان می کرد ، اما پس از رای گیری ، رای دهندگان با 76 درصد مخالفت خود را با افزایش حداقل دستمزد ها به ساعتی 25 دلار را اعلام کردند و قانون مذکور تصویب نشد ، دلیل این مخالفت نیز هشداری بود که از سوی جامعه شناسان و اقتصاددانان سوئیسی به مردم در خصوص احتمال افزایش گرانی و بیکاری بدلیل ، سرازیر شدن مهاجران در پی این افزایش حقوق، داده بودند ، این رخداد یعنی چشم پوشی از منافع آنی و توجه به منافع آتی .
حال این مقوله و این فرهنگ را تعمیم بدهید به فرهنگ مصرف آب ، یعنی توجه به فرهنگ مصرف بهینه بدلیل، ارجح بودن منافع آینده ، پس اگر هر شهروند خود را در قبال روشهای صحیح مصرف مسئول نداند و از کنار این مهم بی توجه بگذرد ، چه عواقب تلخی می تواند آینده ما را تهدید کند و حتی حیات ما را به خطر اندازد ، بهر حال این مردم و مصرف کنندگان آب هستند که باید دست به این انتخاب بزنند ، منافع آتی و مصرف بهینه آب یا منافع آنی و هدر دادن آب
نقش شهروندی :
با ذکر مثال فوق راحتتر می توان به این مقوله پرداخت که فرهنگ مصرف در گرو احیای نقش تک تک شهروندان در استقرار آن است ، چرا که افراد در جامعه و در جمع جامعه پذیر می شوند و فرهنگ درست در صورت نهادینه شدن می تواند به سرعت جایگاه خود را پیدا کند چرا که منطبق بر ارزش و اصالت است ، پس وقوف به نقش و تبیین جایگاه مهم و خطیر شهروند ی د ر راستای احیای فرهنگ بهینه مصرف ، اولین گام است که به آن نیز خواهیم پرداخت ، چرا که اگر از خود بپرسیم که من شهروند در این سرزمین کویری ،چند لیتر از این آب پاک را بی هدف و بدون برنامه به آب آلوده و غیر قابل مصرف تبدیل و در واقع از کیسه آیندگان هزینه می کنیم ، بدون شک شرمنده خود و آیندگان خواهیم شد . پس باید باورمان شود که فراوانی آب یک توهم است .
نقش مسئولین :
هنگامی که مسئولین درک درست و واقع بینانه ای از بحران خشکسالی داشته باشند ، آنرا به عنوان دغدغه اصلی خود می پذیرند و برای آن برنامه ریزی خواهند کرد ، که بواقع تاکنون اینگونه نبوده است ، همانگونه که در مطالب بالا اشاره شد ، این مسئولین هستند که می بایست در راستای احیای فرهنگ بهینه مصرف آب آموزش و آگاهی های لازم را به مردم و مصرف کنندگان بدهند ، چرا که مقوله ای با عنوان مصرف بهینه آب ، یک مهارت است در گرو آموزش ، که باید برای آن برنامه ریزی شود
لزوم احیای تمدن کاریزی
اصولا کاریز یا قنات (شو پی خودمون) ، نام آشنا و مآنوسی برای مردم خطه کویری انابد است ، نام کاریز ، عبارتیست که سعی می کند ، ما را به عمق تاریخی ببرد که مردمانش حکایتی از فرهنگ ایثار و آینده نگری را برای ما به میراث گذاشته اند ، مردمانی که دغدغه ای از منافع آتی داشته اند و از منافع آنی خود چشم پوشیده اند ، مردمانی که آنقدر برای آب احترام ، تقدس و ارزش قائل بودند که آنرا مانند گهری نایاب در حجاب زمین نگهداری می کردند ، آب انبار ها و قنوات مصداق این موضوع است .
آن وقت ، ما با این میراث کهن و با ارزش چه کرده ایم ،آیا در عصر تکنولوژی و مدرنیته ، به آرمان این انسانهای پاک ، جامه عمل پوشیده ایم ، دلم می گیرد از بیان این مطلب ، بی انصافی است ، گذشتگان در سال ها قبل با تکنولوژی مدرن آب را در کویر به سطح زمین آوردند و ما در این مرحله از زمان آنرا با تکنولوژی هزاران سال قبل مصرف می کنیم و به عبارتی آنرا هدر می دهیم
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.