گرم شدن کره زمین همه کارشناسان را نگران کرده است ، یخچالهای قطبی در حال ذوب شدن هستند و در نتیجه سطح آب اقیانوسها نیز در حال افزایش است .

پدیده تند بادها ، بارشهای سیل‌آسای ویرانگر بویژه در غیر فصل حیات بشر را هدف گرفته است . در گوشه دیگری از جهان مثل قاره آسیا بویژه ایران ، خشکسالی بیداد می‌کند .

همه ما شاهد افت شدید آب قنات شهرمان شده ایم اما مثل اینکه کسی نمی خواهد حرفی بزند. 

نکته مهم آن است که بدون نفت می‌توان زنده ماند، چون جایگزین‌های مختلفی برای آن وجود دارد، ولی حیات بدون آب امکان پذیر نیست . تکنولوژی‌های نو نسل امروز را برآن داشت تا با استفاده از ماشینهای غول پیکر به عمق زمین نفوذ کند و آب شیرین سفره های زیر زمینی را به مدد موتورپمپهای قدرتمند بیرون بکشد.

اما دیری نپایید، سفره های آبهای شور و تلخ به سوی چاه‌های آب شیرین پیشروی کردند و با افت سفره های زیر زمینی ، علاوه بر خشکیدن قناتهای مجاور ، دشتها نیز فرو نشست . برای همان آبی که در دسترس داریم و علت اصلی جنگهای قرن آینده خواهد بود نیز برنامه ای نداریم . کارشناسان می‌گویند، ما ایرانیها بیش از 60 درصد آبها را فقط در بخش کشاورزی هدر می‌دهیم !

در داخل شهر کویری انابد دو رشته قنات اصلی آب شیرین وجود دارد  . این قنات در هرساعت قریب به 500  هزار لیتر  آبدهی دارد،  به عبارتی ما از این قنات حدود 50 هزار بشکه آب شیرین و با کیفیت در شبانه روز برداشت می‌کنیم.

فصل پاییز و زمستان اما از این نیز بدتر است . در این فصول میزان نیاز مزارع به آب کاهش می یابد و آبهای بدون صاحب به ناچار رها می‌شوند و هدر می‌روند ، پدیده‌ای که همگان می بینند، ولی چون هنوز به صورت جدی دچار بحران آب نشده ایم ، سکوت می‌کنیم.

امیدوارم اگر به فکر خودمان نیستیم به فکر نسل آینده انابد باشیم ، در آینده ای نه چندان دور همه ما به دست فرزندانمان مواخذه خواهیم شد.