اگر بخاطر خدا می خواستیم و آرزو داشتیم به حج برویم اما به هر دلیلی فردا انجا نیستیم ،جای حسرت فراوان نیست .همین اطراف زندگی ما کعبه های بسیاری ست که می تواند ما را در دایره ی همان هایی قرار دهد که آنجا هستند.

” در حج دیدم خدا چند سال است از شهر مکه رفته وانسان ها به دور خویش می گردند”
“خانه ی دوست کجاست”؟ فقط در همان شهر گرامی در کشور عربستان؟ یا در دل مرد جوانی که هر رو پدرش را برای شیمی درمانی به بیمارستان می برد یا در دستهای کارگری که غروب خاک آلود وخسته با چند عدد نان ویک پاکت میوه به خانه برمی گردد یا در فکر یک راننده ی شریف تاکسی که صبح تا شب در خیابان ها می چرخد تا نان حلالی دربیاورد یا در قلب دختری که نجیبانه کار می کند و یک خانواده را اداره می کند؟خانه ی دوست می تواند در همین کوچه ی ما باشد در فامیل ما در همسایه ی شریف نیازمندی که آبرو دارد وخیلی چیزها ندارد…
این روزها کمتر کسی هست که با دیدن کهکشان زیبای مکه و گنبد سفید مسجد پیامبراز صفحه ی تلویزیون هوایی نشود..کمتر مسلمانی هست که دلش کبوتر بی قرار کوچه های مدینه نباشد..بعضی ها بال داشتند و رفتند .سخن برسر نادیده گرفتن ارجمندی و ارزش و منزلت همت آن مسلمان عزیزی که با دل عاشق و روزی پاک به میعاد آسمانی حج رفته نیست. همان ها که سنت پیامبر وفرمان خداوند را با قلبی عاشق وآگاه می پذیرند …حتی حرف بر سر دیگرانی که بسیارند وحکم مسلمان توریست و جهانگرد و مسافروتاجر و…دارند هم نیست..مخاطب این درد آن هایی هستند که بالی برای رفتن نداشتند یا به هر صورت نتوانستند به دیدار بروند

اگر بخاطر خدا می خواستیم و ارزو داشتیم به حج برویم اما به هر دلیلی فردا انجا نیستیم ،جای حسرت فراوان نیست .همین اطراف زندگی ما کعبه های بسیاری ست که می تواند ما را در دایره ی همان هایی قرار دهد که آنجا هستند.یعنی در دایره ی دوستان خداوند وآن ها که حضرت حق با رضایت به چهره شان نگاه می کند.من هم آدرس یکی از آن جاها را بلدم:مرکز نیکوکاری علی ابن ابی طالب (ع) شهر انابد.

شاید حج امسال ما این باشد که در این هوای سوزان خانه ای را گرم کنیم ویا عرق شرم پدری را به خاطر مشکلات مالی پاک کنیم.و در هر حدی می توانیم برای درمان ونگهداری وبهبودی بچه های خدا مساعدت کنیم…شاید بال و پری که برای حج سال آینده در سرزمین وحی می خواهیم زیرآسمان همین خانه ی محزون باشد