یادداشت حجت الاسلام پناهیان در آستانۀ آخرین و مهمترین شب قدر به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

بیایید شب بیست و سوم را به دعا برای فرج اختصاص دهیم. یک دانه حاجت شخصی نداشته باشیم. اگر برای فرج دعا کنیم حاجات شخصی ما را نیز برآورده خواهند کرد.

شب بیست و سوم برای غریب مدینه، امام زمان(ع) دعا کنیم. چنگ بزنیم به زمین و آسمان: خدا بس است دیگر.

شب بیست و سوم کسی به کسی التماس دعای شخصی نگوید.

شب بیست و سوم وقتی از خانه خارج می‌شویم، به نیت دعا برای فرج خارج بشویم؛ خیلی موثر است.

بگذارید آقا امام زمان -ارواحنا فداه- که همه جا حضور دارند و عنایتشان هست، ببینند همۀ مجالس متوجه حضرت هستند، به‌خدا از مؤمنین تشکر خواهند کرد. یک شب را تا به صبح به دعا و تضرع برای نزدیک شدن ظهور اختصاص دهیم.

کاش مومنین در شب بیست و سوم الهی العفوها را به نیت زمینه‌سازی برای ظهور بگویند. و ابراز شرمندگی‌ها را به‌خاطر فراهم نکردن مقدمات ظهور بگویند. شب بیست سوم با موضوع فرج بسیار تناسب دارد، چون سحر شب بیست و سوم آن سالی که بنا باشد حضرت ظهور بفرمایند، منادی صدا خواهد کرد و قریب الوقوع بودن ظهور را اعلام خواهد کرد. انگار پروردگار عالم به گریه‌ها و تضرع‌ها نگاه می‌کنند، بعد تصمیم ظهور را اعلام میفرمایند.

شب بیست سوم مهمترین شب قدر است. آن را به مهمترین حاجت بشریت اختصاص دهیم. اگر برای نجات مظلومان عالم دعا نکنیم خودمان هم دچار بلا خواهیم شد. شب بیست و سوم چشم تمام مظلومان و ستم دیدگان عالم به دعای شماست. اگر همه یکپارچه و متضرعانه فریاد بزنند، در عالم تغییرات شگرفی را شاهد خواهیم بود.